![]()
នៅឆ្នាំ 1964 នៅសមរភូមិ Binh Gia លោក Nguyen Xuan Nam ទាហាននៅជួរមុខព័ត៌មានបានជួបជាមួយលោកស្រី Bui Thi Hong ដែលជាទ័ពព្រៃស្ត្រីដែលដឹកជញ្ជូនអាវុធ។ ស្នេហារបស់ពួកគេបានរីកចម្រើនតាំងពីថ្ងៃដែលពួកគេប្រយុទ្ធគ្នាក្នុងលេណដ្ឋាន។
![]()
នៅឆ្នាំ 1965 អង្គភាពរបស់លោក Nam បានបន្តចូលរួមក្នុងសមរភូមិ Dong Xoai ។ មុននឹងចាកចេញ លោកបានបន្សល់ទុកនូវការសន្យាថានឹងរៀបការជាមួយលោកស្រី ហុង នៅពេលដែលប្រទេស មានសន្តិភាព ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី សមរភូមិភាគអាគ្នេយ៍នៅពេលនោះមានសភាពកាចសាហាវណាស់ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេបាត់បង់ទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមក។
![]()
![]()
![]()
កើតនៅទីក្រុង Cu Chi អ្នកស្រី Bui Thi Hong បានចូលរួមបដិវត្តនៅអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ពីក្រុមល្ខោនអូប៉េរ៉ាកែទម្រង់ រហូតដល់ការដឹកគ្រាប់រំសេវ និងដឹកជញ្ជូនអាវុធទៅកាន់សមរភូមិ។
![]()
ខណៈពេលដែលកំពុងដឹកជញ្ជូនអាវុធ នាងត្រូវបានសត្រូវរកឃើញ ហើយត្រូវកាត់ជើងខាងស្តាំរបស់នាង ដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតរបស់នាង។
![]()
គួរឱ្យអស់សំណើចណាស់ នៅឆ្នាំ 1968 លោក ណាម ក៏រងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយត្រូវកាត់ជើងខាងស្តាំ។ គាត់ត្រូវបានសត្រូវចាប់យកទៅឃុំខ្លួនរយៈពេល ៥ឆ្នាំ ៥ខែ តែត្រូវបានគេដោះលែងក្រោយកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសឆ្នាំ ១៩៧៣។
![]()
បន្ទាប់ពីបាត់ទំនាក់ទំនងអស់រយៈពេល 10 ឆ្នាំ នៅឆ្នាំ 1974 លោក ណាំ និងលោកស្រី ហុង បានជួបគ្នាម្តងទៀតក្នុងស្ថានភាពពិសេសមួយ គឺពួកគេទាំងពីរបានទៅអង្គភាពដើម្បីទទួលជើងសិប្បនិម្មិត។ អ្នកស្រី ហុង រំឭកថា៖ «គាត់មើលមកខ្ញុំ ខ្ញុំមើលគាត់សង្ស័យ ព្រោះយើងមើលទៅស៊ាំណាស់»។
![]()
លោក ណាំ នៅតែគិតគូរពីនារីដែលខ្លួនស្រលាញ់ ហើយបានស្នើរសុំលោកស្រី ហុង បន្ទាប់ពីថ្ងៃដែលពួកគេបានជួបគ្នាម្តងទៀត។ ទោះបីអ្នកស្រី ហុង បដិសេធដោយសារបារម្ភពីរូបរាងក៏ដោយ ក៏លោក ណាំ នៅតែតាមចាប់នាងដដែល។
បន្ទាប់ពីឆ្នាំ 1975 ពួកគេបានប្រារព្ធពិធីមង្គលការដ៏សាមញ្ញមួយ និងបានសាងជីវិតថ្មីជាមួយគ្នានៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេគឺ Cu Chi ។ មកដល់ពេលនេះ ពួកគេមានកូន៣នាក់ និងចៅ៨នាក់ ។
![]()
បន្ទាប់ពីពាក់កណ្តាលសតវត្សនៃការនៅជាមួយគ្នា ពួកគេបានជម្នះការលំបាកជាច្រើនក្នុងជីវិត។ បច្ចុប្បន្នសុខភាពរបស់ពួកគាត់បានធ្លាក់ចុះ អ្នកស្រី ហុង ត្រូវប្រើរទេះរុញដោយសាររបួសចាស់។ លោក ណាំ បានចែករំលែកថា៖ «នៅតេត គាត់នៅពេទ្យ១០ថ្ងៃ ខ្ញុំអាចទូរស័ព្ទទៅសួរគាត់បាន»។
![]()
លោក ហោ ណាំ តែងតែប្រាប់ចៅៗអំពីអតីតកាល ដោយរំលឹកដល់ការលះបង់របស់ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនដើម្បីទទួលបានសន្តិភាពឡើងវិញ។
![]()
នៅថ្ងៃដែលពួកគេចាកចេញដោយខ្លួនប្រាណនៅដដែល ពេលពួកគេត្រឡប់មកវិញ ពួកគេម្នាក់ៗបានទុកផ្នែកមួយនៃខ្លួនប្រាណទៅសមរភូមិ។ ពេលនេះក្នុងវ័យចំណាស់ពួកគេមានជីវភាពសុខសាន្តនៅស្រុកកំណើតជួបជុំកូនចៅជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
![]()
ពាក់កណ្តាលសតវត្សនៃសង្រ្គាមបានកន្លងផុតទៅ ផ្សែង និងភ្លើងនៃឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ធ្វើឱ្យស្នេហាទាហានកាន់តែអស្ចារ្យ។ ទោះជាការលះបង់ក៏ឆ្នាំបែកគ្នាដោយមិនដឹងថ្ងៃបានជួបគ្នាម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែដោយស្នេហាសម័យសង្គ្រាម មិនថាកាចប៉ុណ្ណានោះទេ៖
"យប់ដ៏យូរនៃការប្រយុទ្ធ
ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ យើងនៅជាមួយគ្នា យប់ដ៏វែងនៃការប្រយុទ្ធ
យើងឈ្លោះគ្នាទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ អ្នកនិងខ្ញុំនៅតែនៅជិតគ្នា






Kommentar (0)