កូនខ្មែរបកស្រាយរឿងខ្មែរ "ទុកអោយអ្នកជំងឺចាកចេញពីវៀតណាមដោយស្នាមញញឹម"

ពីនិស្សិតពេទ្យម្នាក់ដែលស្គាល់ជនជាតិខ្មែរ Kim Oanh Thuone (អាយុ 26 ឆ្នាំ) ចៃដន្យបានទទួលការងារជាអ្នកបកប្រែអ្នកជំងឺបរទេសនៅមន្ទីរពេទ្យក្នុងទីក្រុងហូជីមិញ។

Báo Thanh niên•19/02/2025

ដំបូងឡើយ Kim Oanh Thuone គ្រាន់តែឃើញ ការបកប្រែ ជាមធ្យោបាយរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែម ដើម្បីចំណាយលើការរស់នៅរបស់គាត់ ប៉ុន្តែយូរៗទៅការងារនេះបាននាំឱ្យគាត់មានឱកាសថ្មីៗជាច្រើន។

សម្រាប់យុវជនរូបនេះ ក៏ជាមធ្យោបាយមួយសម្រាប់គាត់ក្នុងការកំដរ និងចែករំលែកកាន់តែស៊ីជម្រៅជាមួយអ្នកជំងឺ ដោយចិញ្ចឹមបីបាច់សុបិន្តនាពេលអនាគតរបស់គាត់។

មើលអ្នកជំងឺជាសាច់ញាតិ

ខ្ញុំបានជួបលោក ធួន នៅហាងកាហ្វេតូចមួយក្នុង ទីក្រុងហូជីមិញ កាលពីរសៀលចុងឆ្នាំ២០២៤ បន្ទាប់ពីគាត់ទើបតែបញ្ចប់ការបកស្រាយជូនអ្នកជំងឺខ្មែរម្នាក់ ដែលមកមន្ទីរពេទ្យនៅទីក្រុងហូជីមិញ ដើម្បីពិនិត្យតាមដាន។

បុរសខ្មែរដែលមានស្បែកខ្មៅស្រអាប់ មុខស្រស់សង្ហា និងស្នាមញញឹមរួសរាយរាក់ទាក់ បានធ្វើឱ្យមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងតាំងពីការសន្ទនាលើកដំបូង។ ជាមួយនឹងរូបរាងស្លីមក្នុងសម្លៀកបំពាក់សាមញ្ញរបស់និស្សិតពេទ្យ លោក ធួន បានបញ្ចេញខ្យល់អាកាសស្ងប់ស្ងាត់ និងចាស់ទុំលើសពីអាយុរបស់គាត់។

មានមនុស្សតិចណាស់ដែលដឹងថា នៅក្រៅថ្នាក់រៀន គាត់ក៏ធ្វើការជាអ្នកបកប្រែ ខ្មែរ សម្រាប់អ្នកជំងឺបរទេសដែរ។ "វគ្គបកស្រាយនីមួយៗមិនត្រឹមតែជាការងារប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាឱកាសសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការចែករំលែក រៀន និងប្រមូលបទពិសោធន៍ដ៏មានតម្លៃផងដែរ" គាត់បានចាប់ផ្តើមរឿងដោយទន់ភ្លន់។

មករកការងារបកប្រែដោយចៃដន្យ លោក ធួន ពីដំបូងបានគិតថា នេះគ្រាន់តែជាវិធីមួយដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែម ដើម្បីគ្របដណ្តប់ជីវិតសិស្សរបស់គាត់នៅទីក្រុងហូជីមិញ។

លោក ធួន បានមានប្រសាសន៍ថា “ការងារបកស្រាយពិតជាមិនស្មុគ្រស្មាញពេកទេ គ្រាន់តែជាអ្វីដែលវេជ្ជបណ្ឌិតនិយាយ ខ្ញុំនឹងបកប្រែឲ្យបានត្រឹមត្រូវសម្រាប់ អ្នកជំងឺ ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំនឹងសួរសំណួរគ្រូពេទ្យជំនួសអ្នកជំងឺ រៀបរាប់ពីរោគសញ្ញា… តម្លៃនៃការបកស្រាយនីមួយៗអាស្រ័យលើពេលវេលា ការស្នើសុំរបស់អតិថិជន ភាពស្មុគស្មាញនៃករណី…”។

ការងារបកប្រែនាំលោកធួន ជាប្រភពចំណូល និងបើកឱកាស និងបទពិសោធន៍ដ៏មានតម្លៃជាច្រើន។

រូបថត៖ NVCC

ដោយបានធ្វើការជាអ្នកបកប្រែអស់រយៈពេលជាង 2 ឆ្នាំ លោក ធួន ត្រូវបានគេស្រឡាញ់ដោយអ្នកជំងឺកម្ពុជាជាច្រើនចំពោះការលះបង់ និងការគិតគូររបស់គាត់។ ក្នុងនាមជាអ្នកបកប្រែភាសា គាត់តែងតែព្យាយាមធ្វើការងាររបស់គាត់ឱ្យបានល្អ និងនិយាយយ៉ាងសកម្ម និងទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកជំងឺ។

យុវជនរូបនេះបានសារភាពថា ដើម្បីយល់ពីអ្នកជំងឺ និងមានវគ្គបកស្រាយដោយរលូន អ្នកបកប្រែត្រូវចាត់ទុកអ្នកជំងឺជាសាច់ញាតិរបស់គាត់។ ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់តែងតែផ្តួចផ្តើមគំនិតដើម្បីស្គាល់ និងនិយាយជាមួយអ្នកជំងឺជាមុន ដើម្បីចាប់យកព័ត៌មានជាមូលដ្ឋាន ដូចជាអាយុ បុគ្គលិកលក្ខណៈ ស្ថានភាពសុខភាពជាដើម។

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “នៅពេលដែលទាំងពីរមានទំនាក់ទំនងគ្នាជាមុន អ្នកជំងឺនឹងកាន់តែបើកចំហ និងសុខស្រួលនៅពេលមកពិនិត្យ និងព្យាបាល។ អ្នកដែលមានជំងឺទូទៅនឹងមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត ដូច្នេះខ្ញុំអាណិត និងចែករំលែក”។

មិនឈប់ត្រឹមនោះ លោក ធួន បាននិយាយថា បន្ទាប់ពីអ្នកជំងឺ ព្យាបាលចប់ហើយ គាត់នៅតែទាក់ទង និងសួរនាំពីនាងជាប្រចាំ។

លោកបានសារភាពថា៖ «អ្នកជំងឺជាច្រើនដែលមកជួបខ្ញុំច្រើនដង សុំជំនួយការបកប្រែ។ មិនត្រឹមតែខ្ញុំចេះភាសាខ្មែរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ដោយសារតែពួកគេមានអារម្មណ៍ជឿជាក់ និងសុវត្ថិភាពផងដែរ។ ពេលខ្ញុំទៅ ទេសចរណ៍ នៅកម្ពុជា អ្នកជំងឺបានស្វាគមន៍ខ្ញុំ ហើយនាំខ្ញុំចេញទៅដើរលេងដោយមិនគិតថ្លៃ…»។

លោក ដេត ពិទូ អ្នកជំងឺខ្មែរ ដែលមកពិនិត្យសុខភាពនៅ ប្រទេសវៀតណាម បាននិយាយថា “ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ដែលបានមកពិនិត្យសុខភាពនៅវៀតណាម ហើយបានជួបអ្នកបកប្រែដ៏រីករាយ និងរីករាយ។ នៅវៀតណាម សេវា និងជំនាញ ពេទ្យ ល្អណាស់ ដូច្នេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាព និងពេញចិត្តណាស់។ ខ្ញុំចាត់ទុកខ្លួនឯងថាសំណាងដែលបានជួប ធួន ដែលបានជួយ និងបកស្រាយគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់ខ្ញុំ។ ប្រជាជនវៀតណាមពិតជារីករាយណាស់ នាពេលខាងមុខ។

វិជ្ជាជីវៈអ្នកបកប្រែ - ទ្វារទៅរកឱកាសថ្មីៗជាច្រើន។

លោក ធួន មិនទទួលអតិថិជនតាមរយៈឈ្មួញកណ្តាល; អ្នកជំងឺស្គាល់គាត់ជាចម្បងតាមរយៈការបញ្ជូនពីមិត្តភក្តិ និងអតីតអ្នកជំងឺ។ ជាមួយនឹងជំនាញភាសាដែលមានស្រាប់របស់គាត់ គាត់កែលម្អ និងរៀនពាក្យវេជ្ជសាស្រ្តបន្ថែមទៀតជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីបកស្រាយសម្រាប់អ្នកជំងឺឱ្យបានល្អបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។

គាត់បាននិយាយថា "ទិសដៅអនាគតរបស់ខ្ញុំគឺចង់ក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិត មិនមែនអ្នកបកប្រែភាសាខ្មែរទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំតែងតែដឹងគុណ និងកោតសរសើរចំពោះការងារនេះ។ ប្រាក់ចំណូលពីវគ្គនីមួយៗជួយឱ្យខ្ញុំចំណាយលើការរស់នៅរបស់ខ្ញុំ និងផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវឱកាសសិក្សារយៈពេលវែង" ។

លោក ធួន បានថតរូបជាមួយលោក ដេត ពិទូ អ្នកជំងឺខ្មែរ ដែលមកពិនិត្យសុខភាពនៅប្រទេសវៀតណាម។

រូបថត៖ NVCC

ចែករំលែកជាមួយខ្ញុំអំពីសុបិននាពេលអនាគតរបស់គាត់ Kim Oanh Thuone បាននិយាយថា គាត់ចង់ក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតដ៏ល្អម្នាក់ លះបង់ដើម្បីអ្នកជំងឺ និងការងាររបស់គាត់។

ដោយមើលឃើញកម្ពុជាជាគុណប្រយោជន៍ លោកបានបញ្ចេញមតិថា៖ "វេជ្ជបណ្ឌិតដែលចេះទាំងខ្មែរ និងវៀតណាមច្បាស់ជាងាយស្រួលពិនិត្យ និងព្យាបាលអ្នកជំងឺបរទេស។ បច្ចុប្បន្ននេះ មានតម្រូវការអ្នកបកប្រែខ្មែរច្រើនសម្រាប់អ្នកជំងឺនៅមន្ទីរពេទ្យអន្តរជាតិ។ ពេទ្យវៀតណាមកំពុងរីកចម្រើន ហើយមន្ទីរពេទ្យវៀតណាមចាប់ផ្តើមបើកសាខានៅកម្ពុជា ដូច្នេះខ្ញុំគិតថាអ្នកដែលចេះភាសាប្រាកដជាមានឱកាសការងារកាន់តែច្រើន"។

មិនត្រឹមតែឈប់ពិនិត្យ សុខភាព ទេ លោក Thuone ក៏សុខចិត្តនាំអ្នកជំងឺទៅដើរទិញឥវ៉ាន់ និងដើរលេងក្នុងទីក្រុងហូជីមិញ ប្រសិនបើមានពេលវេលា។ ក្រៅពីការបកប្រែ គាត់ក៏ជាមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ "មិនសុខចិត្ត" ជួយពួកគេឱ្យស្រឡាញ់ និងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីប្រជាជន និងប្រទេសវៀតណាម។

ពេលនិយាយជាមួយលោក ធួន ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្រលាញ់វិជ្ជាជីវៈ និងការលះបង់ចំពោះអ្នកជំងឺជាវេជ្ជបណ្ឌិតគំរូនាពេលអនាគត។ ការងារដែលគ្មានឈ្មោះ ឬអាយុ ប៉ុន្តែបានជួយគាត់ឱ្យស្គាល់បរិយាកាសមន្ទីរពេទ្យ ទាក់ទងករណីពិតជាច្រើន និងកែលម្អបទពិសោធន៍របស់គាត់លើសពីសៀវភៅ។

ទោះបីវាគ្រាន់តែជាការងារក្រៅម៉ោងក៏ដោយ ក៏យុវជនរូបនេះនៅតែធ្វើវាដោយអស់ពីចិត្ត និងសាទរ។ ព្រោះគាត់គិតថា បើគាត់ធ្វើដោយព្រងើយកន្តើយ អ្នកជំងឺបរទេសមិនត្រឹមតែមានទស្សនៈអាក្រក់លើថ្នាំទេ តែក៏ប៉ះពាល់ប្រទេស និងប្រជាជនវៀតណាមដែរ។