នៅចុងបញ្ចប់នៃទុក្ខព្រួយ

នេះជាកំណាព្យខ្លីរបស់អ្នកកាសែត និងជាកវី ង្វៀន ហុងវិញ ជាមួយនឹងទំនុកច្រៀងសាមញ្ញៗ ប៉ុន្តែពណ៌នាយ៉ាងរស់រវើកនូវទេសភាពធម្មជាតិផ្ទុយគ្នានៅភាគខាងជើង ដែលក្នុង១ខែ មានខ្យល់ត្រជាក់ចំនួន ៥ ជាប់ៗគ្នា។ ខណៈពេលដែលនៅភាគខាងត្បូង ព្រះអាទិត្យកំពុងក្តៅខ្លាំង វាលស្រែជាច្រើនបានប្រេះបាតជើង រុក្ខជាតិ និងស្មៅក្រៀមស្វិត និងសត្វចិញ្ចឹមខ្វះប្រភពអាហារ។ ក្នុងបរិបទនោះ គូស្នេហ៍មួយគូត្រូវបោះបង់ការណាត់ជួបគ្នាទៅដើរលេងនៅរដូវផ្ការីកជាមួយគ្នា។ យ៉ាងណាមិញ ការឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នា និងការងារដ៏មមាញឹកនេះ ត្រូវបានអ្នកទាំងពីរ មានការអាណិតអាសូរ និងចែករំលែក លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ឆ្លងកាត់ការលំបាក រង់ចាំរដូវស្លឹកឈើជ្រុះមកជួប និងផ្លាស់ប្តូរក្តីស្រលាញ់។ ស្នេហាត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា និងជាប្រភពនៃក្តីសង្ឃឹម និងទំនុកចិត្តសម្រាប់យុវជនទាំងពីរ…